Στους Πάλλους της Νισύρου στα Δωδεκάνησα, πραγματοποιήθηκε στο γραφικό και θαυματουργό εκκλησάκι της Παναγίας με το αγίασμα, όπως κάθε χρόνο στις αρχές του Σεπτεμβρίου, χοροστατούντος του εφημερίου πατέρα Κώστα και με πλήθος πιστών Δωδεκανησίων αλλά και ξένων, που παρακολούθησαν την ιερή ακολουθία.
Προηγήθηκε λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας της Θερμιανής στους Πάλλους με νισυριές κοπέλες, που φορούσαν τις παραδοσιακές στολές , το συγκινητικό σε αυτήν την ιερή σύναξη ήταν ότι οικοδεσπότης, ήταν ο Δωδεκανήσιος μακαριστός Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος, ένα έθιμο που από το 2009 μέχρι και σήμερα, η πραγματοποίηση του περνά μέσα από τάμα από την οικογένεια Γεωργίου Διαμαντοπούλου.
Συγκινητικό ήταν, ότι ο Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος , μέσα από μια φωτογραφία του, η οποία φιλοξενείται στην γεννέτειρά του, Νίσυρο ,στο εκκλησάκι της Θερμιανής, φαινόταν να κερνάει όλα τα εδέσματα, που προσφέρθηκαν μετά την θεία λειτουργία.
"Ξενιτεμένη μέλισσα" ονόμαζε ο Παπαγιώργης τον εαυτό του, ενώ αξίζει να σημειωθεί, ότι δέκα μέρες μετά την αποδημία του, ο εκτυπωτής του γραφείου του έβγαλε από μόνος του, δύο ποιήματα για την γενέτειρα του Νίσυρο, από το βιβλίο που ετοίμαζε για αυτήν και δεν πρόλαβε! Τα ποιήματα αυτά βρίσκονται πάνω στο γραφείο του ακόμα.
Του πατρικού μου σπιτιού οι τοίχοι
Πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος
Ανοιχτή πληγή η Νίσυρος
Ανοιχτή πληγή η Νίσυρος
στα στήθια μου...
Τόσο μακριά μου...τόσο κοντά μου!
Σαν τον Πολυβώτη, παίρνει πέτρα και μου πετά
στα μάτια...μάγμα, λάσπη.
Την Άφησα, τόσα χρόνια... Είμαι μακριά.
Εγώ, που την φορώ
σταυρό στο λαιμό μου, τάμα, πάντα.
Ααχ να γυρίσω ξανά...Νισυριά πληγή δικιά μου.
Και όμως γύρισα ακόμα στα χείλη μου,
έχω ουλές τις χαρές της, νισυρια πληγή δικιά μου
Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου