Κύπρος η καρδιά της Ελλάδας! Η Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου Προσκεκλημένη στην Κύπρο! Υπέροχη φιλοξενία μου προσφέρθηκε στην Κύπρο από την πολυβραβευμένη ποιήτρια-συγγραφέα Άνδρη Αντωνιάδου Χριστοφίδου, η οποία δημιούργησε το δεύτερο λογοτεχνικό σαλόνι της , στο οποίο με προσκάλεσε, να παρευρεθώ ως επίτιμη προσκεκλημένη!
Το ταξίδι αποφασίστηκε γρήγορα, έβαλα τα μεγάλα παπούτσια αυτά των παραμυθιών , του γίγαντα, αυτά τα παπούτσια, που είναι μεγάλο νούμερο …το νούμερο της αγάπης που έχουν οι αληθινοί ποιητές για την ίδια την ποίηση και εκμηδενίζουν τις αποστάσεις και έτσι βρέθηκα σε μια υπέροχη παρέα ανθρώπων, πραγματικά πνευματικών , οι οποίοι συγκεντρώθηκαν με στόχο όχι να βραβευτούν , αλλά να πει ο καθένας την δική Ποίηση,αλλά όχι με την μορφή μιας απλής απαγγελίας που απλά είπες κάτι , αλλά με τη μορφή της συζήτησης , έτσι ώστε όλοι μαζί γνωριστήκαμε οι συμμετέχοντες ουσιαστικά Αληθινά υπήρχε , μεγάλο ενδιαφέρον γιατί ο ένας , ανέλυε και στεκόταν στο ποίημα του άλλου .. Χάρηκα ιδιαίτερα που παρευρέθηκα ανάμεσα στους:
Σ :Κυρία , εμπνεύστρια, διοργανώτρια της όλης εκδήλωσης αλλά και στους
υγγραφέα - Ποιήτρια - Ερευνήτρια
Άνδρη Χριστοφίδου Αντωνιάδου
Συγγραφε
Τάκη Μιχαήλ, Ηλία Ιωακείμ.
και τους ποιητές: αλλά και στους
Νατάσα Αθηαινιτου, Ποιήτρια, Αθηνά Αντωνιάδου, Άγγελο Ιωάννου,Αλέξη Αντωνιάδη, , Ζωή Λουβιέρη
Φ.
ίλους της λογοτεχνίας: Ευτυχία Παναγιώτου, Αναστασία Τρύφωνος , Στέφανο Αντωνιάδη, , Μπάμπη Φιλιππίδη, Ηλία Αντωνιάδη
Αλλά και τον υπέροχο εθελοντή φωτογράφος:Ανδρέα Χρυστοφόρου.
Ευχαριστώ, πάρα πολύ για την μεγάλη τιμή , που μου έκανε η πολυβραβευμένη Κύπρια ποιήτρια μου έδωσε τον λόγο να μιλήσω πρώτη να παρουσιάσω μαζί με μένα και ένα κομμάτι από τον τόπο που ερχόμουνα την Θασο μου, μετά τις απαγγελίες ακολούθησε μπουφές , τον οποίο έφτιαξε και επιμελήθηκε η ίδια η εκδήλωση έγινε σε δικό της χώρο , ο οποίος αποτελεί και επιστημονικός χορός όλων των συνεδριάσεων Και πολυποίκιλων εκδηλώσεων, που κάνει . Παρόντες ήταν τα παιδιά της , Αλέξιος και Στέφανος , ενώ ο σύζυγος της Ηλιας , παρών σε όλες τις διαδικασίες , στην φωτογράφιση και στην ηθική στήριξη . Είναι πολύ συγκινητικό ότι όλη η οικογένεια προσανατολίζεται στην στήριξη της ποίησης και των τεχνών τα 16 βιβλία τηςΑνδρη το 16ο μάλιστα ήρθε με την δική μου άφιξη στην Κύπρο συνέπεσε, δείχνουν το γιατί πραγματικά θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου , που την γνώρισα μέσα από το συνέδριο της Νάουσας , που προηγήθηκε , η φιλοξενία της συνεχίστηκε με εμάς Προσκεκλημένους στο σπίτι της , όπου Νιώσαμε τι θα πει κυπριακή φιλοξενία , Σε όλο της το μεγαλείο όπου απολαύσαμε κυπριακή σεφταλιά και ζεστά φαγητά , Η στιγμή ήταν ανεπανάληπτη όταν σηκώνοντας τα μάτια μου να δω τα βραβεία που είχε στον τοίχο του σαλονιού αντίκρισα ολοζώντανο τον πατέρα μου η Άντρη είχε πάρει μέσα στο πολεμικό μουσείο Αθηνών από τον επόκ της Κύπρου και τον κύριο Ζαχαριάδη αριστείο για ποίημα της το οποίο βραβείο δόθηκε προς τιμή του αείμνηστου πατέρα μου πρωτοπρεσβύτερου γεωργία Διαμαντοπούλου Το 2019 ενώ αυτός ακόμα ζούσε ήταν κάτι το ασύλληπτο αυτή η σύμπτωση γιατί ίδια δεν γνώριζε τον πατέρα μου δε γνωριζόμασταν τότε αλλά με αυτό τον τρόπο ήταν για πάντα μέσα στο σπίτι της με τη μορφή ευλογιάς μιας ευλογίες που μας έφερε τελικά και τις δύο κοντά μιας ευλογίες που έδειχνε και το πνευματικό ανάστημα του Παπαγιώργη που η χάρη του έφτασε με αυτό τον τρόπο ο στην Κύπρο η χάρη του όπως και η κόρη του πολύ συγκινητική και ιδιαίτερη Σύμπτωση και τιμή ενώ την άλλη μέρα, η φιλοξενία συνεχίστηκε με ξενάγηση στο μουσείο και μας πήγε και ….ένα μεγάλο ευχαριστώ και για τα βιβλία σου. που μου χάρισες και για την αγάπη που απλόχερα , μας έδειξες και για το ότι με έκανες ,να αγαπήσω πραγματικά την Κύπρο και να την νιώθω ότι βγαίνει Στ’ αλήθεια μέσα από ένα κοχύλι…. πραγματικό της Αφροδίτης αλλά και της αγάπης ήταν υπέροχο το λογοτεχνικό σαλόνι σου ! Άντρη Αντωνίου Χριστοφιλοπούλου μία οικογένεια Αληθινα προσανατολισμένη στην αγάπη στην τέχνη και στο φως!
Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΔΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ ΣΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Κάποιες φορές οι άνθρωποι οσμίζονται ο ένας τον άλλον…όλα εξάλλου είναι και θέμα χημείας από την πρώτη στιγμή που γνώρισα στο τρίτο διεθνές φεστιβάλ ποίησης της Νάουσας:Ο Αριστοτέλης και ο κόσμος του την Άντρη Αντωνιάδου Χριστοφίδου .ένιωσα ότι εμείς οι δυο ταιριάζουμε Έχουμε κάτι κοινό μια ζούμε στον αγώνα γυναίκες και οι δύο ποιήτριες αλλά και δυναμικές ευλογημένες από αυτό το κάτι παραπάνω το plus της δημιουργίας που δεν έχει να κάνει μήτε με την συγγραφή των 16 βιβλίων των οποίων μέχρι τώρα έκανε μήτε με την βραβευμένη ενασχόλησή της με το Λόρκα Μήτε καν με τις πέντε γλώσσες που μιλάει μήτε με το ότι διετέλεσε διευθύντρια στη μέση εκπαίδευση μήτε με το ότι μορφώθηκε σπουδάζοντας γαλλική φιλολογία στην Ισπανία και στο Λονδίνο και κατόπιν εκπαιδευτική ψυχολογία Στό παιδαγωγικό πανεπιστήμιο της Σορβόνης όχι δεν έχει να κάνει με όλα αυτά … μήτε με το ότι έχει εκλεγεί ως Γενικός Γραμματέας του Συντονιστικού Συμβουλίου Πολιτιστικών Φορέων Λεμεσού, είναι ιδρυτικό μέλος και Αντιπρόεδρος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού, ιδρυτικό μέλος του Ιστορικού Αρχείου και Κέντρου Μελετών του Δήμου Λεμεσού, ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Θεατρικής Ανάπτυξης Λεμεσού, μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, μέλος της Διεθνούς ΄Ενωσης Συγγραφέων ΠΕΝ και άλλων λογοτεχνικών εταιριών.έχει να κάνει με την φιγούρα του κάθε ανθρώπου , με την αύρα που εκπέμπει …ο ψυχισμός η μόρφωσηΗ πνευματική καλλιέργεια συνδυασμένη με την ταπεινότητα όλων των μεγάλων ανθρώπων το προσηνες που βγάζουνε δείχνει ότι η Άνδρη Χριστοφίδου Αντωνιάδου είναι μια προίκα Πνευματική για την Κύπρο
Την Κύπρο που γεννήθηκε και υπηρέτησε και πρόσφερε το γεγονός αυτής της ποιητικής σύναξης που τολμά και κάνει με την δημιουργία αυτού του υπέροχου λογοτεχνικού σαλονιού στο οποίο μας προσκάλεσε σήμερα δείχνει από μόνο του την τόλμη αυτής της θαρραλέας γυναίκας που μέσα στο πολυάσχολο της ζωής της
βρίσκει το θάρρος και μας καλει όλους σε σύνταξη και συνάντηση όλους όσους ασχολούνται και αγαπάνε Την ποίηση Με ένα ποίημα στο χέρι μέσα σ’ αυτό τον υπέροχο χώρο αυτό είναι που κάνει την διαφορά!! Ανήκει στους αγωνιστές ποιητές αυτούς που δε γράφουν μόνο ο καθένας για τον εαυτό του δεν περιμένουν μονάχα τις βραβεύσεις και τα βραβεία και την δημοσιότητα, αλλά επιθυμούν την σύμπραξη,την συνδημιουργία,την συνάντηση για τη λογοτεχνία. Δίχως συνάντησεις, δίχως αντάμωμα των πνευματικών ανθρώπων
δεν υπάρχει λογοτεχνία!! Αυτό είναι που την διαχωρίζει Από άλλους δημιουργούς την Άνδρη και την φέρνει άμεσα δίπλα σε μένα
αγωνιστικά γιατί και εγώ σ’ αυτά ακριβώς τα πλαίσια κινούμαι
από την όμορφη Θάσο μας έφερες Άνδρη μου μέσα από αυτήν την υπέροχη κίνηση σου να συναντηθούμε, όλοι μαζί εδώ ακούγοντας ο ένας τον άλλον, νιώθοντας ο ένας τον άλλον, οσμίζοντας ο ένας τον άλλον και νιώθοντας δυνατοί με όμικρον γιώτα. Όλοι οι πνευματικοί άνθρωποι οφείλουμε να είμαστε δυνατοί και μαζί σαν δύναμη,να ενωνόμαστε έτσι και ο λόγος του καθένα ενώνοντας με τον λόγο του άλλου γίνεται δύναμη, ναι είμαστε όλοι μαζί εδώ οι ποιητές,οι συγγραφείς ενωμένοι καλή ακρόαση.
Ελλόγιμη κυρία Άνδρη Αντωνιάδου Χριστοφίδου,σας ευχαριστούμε για αυτήν την υπέροχη συνάντηση και την πρόσκληση, θα σας διαβάσω αμέσως μετά 3 βραβευμένα με πρώτα Α' βραβεία ποιήματα μου.
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
Η ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΔΡΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΔΟΥ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΗ ΠΟΙΗΤΡΙΑ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ.
"Το Δεύτερο Σαλόνι Λογοτεχνίας στο Πολιτιστικό Κέντρο Ad Litteram Cultural Development Centre προσέφερε μια βραδιά γεμάτη στίχους, συναισθήματα, ανταλλαγή σκέψεων και ειλικρινή συζήτηση γύρω από τα ποιήματα που διάβασαν οι συμμετέχοντες καθώς και γύρω από τα ποιήματα της Ρίτσας Ασημακοπούλου από την Κέα που διάβασε η Andry Christofidou Antoniadou. Το Δεύτερο Σαλόνι Λογοτεχνίας είχε την τιμή να φιλοξενήσει την πολυβραβευμένη ποιήτρια Andromachi Diamantopoulo"
u από τη Θάσο που ταξίδεψε ειδικά στη Λεμεσό για να παρευρεθεί και εμπλούτισε με τα ποιήματα και την παρουσία της τη βραδιά. Πολυσχιδής προσωπικότητα, ζεστός και προσιτός άνθρωπος έκανε κατάθεση ψυχής μέσα από τους στίχους. Πρόσφατα τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της Βεργίνας στο Δημαρχείο της Σαλαμίνας υπό την αιγίδα του Ομίλου UNESCO για την προσφορά της στη λογοτεχνία και τον πολιτισμό.
Α΄ΒΡΑΒΕΙΟ ΕΝΩΣΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΕΥΡΩΠΗΣ
«ΑΝ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΙΝΕΣ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ, ΚΥΡΙΕ»
Τι θα γινόμουνα Κύριε,
αν δεν μου έδινες την ποίηση;;!...
Πώς θα’ταν δικά μου, όλα αυτά τα βουνά,
οι πεδιάδες με τα πράσινα χορτάρια, οι χέρσες γαίες!...
Πώς θα κυλούσαν μέσα μου κυλαριστά τα ποτάμια
κι όλοι αυτοί οι κάμποι με τα σταχολούλουδά τους
πως θα’χαν γίνει δικοί μου;!!!
Πώς θα’ταν δικές μου, οι πέντε θάλασσες
οι ήπειροι, όλες οι κραταιές πατρίδες…
Πώς θα χωρούσαν μες την καρδιά μου,
όλοι οι άνεμοι, ο σιρόκος, ο πουμέντες, ο γαρμπής, ο μαΐστρος;
Πώς θα κρατούσα μες τις παλάμες μου,
τόσες πολύχρωμες πεταλούδες;
Τι θα γινόμουνα Κύριε,
αν δεν μου είχες χαρίσει την ποίηση;!!!
Πώς θα είχα συγχωρήσει τα ασυγχώρητα;
Πώς θα είχα χωρέσει τα αχώρητα;
Πώς θα άντεχα τέτοια Ζωή;
Πού θα έκρυβα τόση Μοναξιά;
Αν δεν μου έδινες, την ευλογία των στροφών;
Αν δεν μου έδινες, τα σκαλιά των στίχων;
Αν δεν μου είχες δωρίσει την ποίηση, Κύριε,
Πώς θα’χα τέτοια παρέα;
Τόσες φωνές μέσα μου να μου μιλούν, τέτοια συντροφιά;
Πώς απ’το ξερό κλαδί μου, θ’άνθιζα;
Τόσα παιδιά δικά μου γεννήματα, πώς θα τα γένναγα;
Αν δεν μου είχες δώσει την ποίηση Κύριε
-το κοίτασμα, την φλέβα του Χρυσού στην ποδιά μου-
Πώς θα’ταν φίλες μου, η Τερψιχόρη, η Κλειώ, η Σαπφώ;
Πώς θα’χα δει την Αφροδίτη να γεννιέται πάνω στον αφρό;
Πώς θα’χα στα χέρια μου, την χαμένη ρόζ κορδέλα της Περσεφόνης.
Αν δεν μου είχες δώσει την ποίηση Κύριε,
την περισσή ματιά σου, πάνω στο φτασμένο μου,
τον φωτισμό του νου μου, δια της χειροθεσίας Σου
το φύσημα της ανάσας Σου, επί της κεφαλής μου
την πλεονάζουσα Αγάπη Σου;;;
Πώς θα είχα αξιωθεί, να γίνω μέτοχος,
της Kοσμογονίας, της Καλλιτεχνίας και της Πλαστουργίας Σου;
Πώς θα ’χα αντέξει, τέτοια Ζωή;
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
.jpg)
Κτητικά... Μου!
Αχ, αυτή η αδυναμία μου, στα κτητικά επίθετα
Πρώτα ήταν, η πατρίδα μου
Μ’ αυτό το «μου», σφιχτό σαν σαρμαδάκι
Μετά, ο άντρας μου
Μ’ ένα «μου» ελαστικό, σαν κάλτσα
Έτσι ώστε να ‘ναι πάντα ελεύθερο...
Μετά, ήταν η κόρη μου
Μ’ ένα «μου», σαν λάσο
Μία άφηνες, δύο μάζευες...
Τα δύο τελευταία «μου» μαζί,
κάναν την οικογένειά μου
«Μου», κτητικό. Τελεία και παύλα.
Μετά, ήταν τα όνειρά μου,
ατίθασα άλογα, άλλα έζεψα, άλλα άφησα
Σαν τον ασκό του Αιόλου τα όνειρά μου.
Μετά, ήταν τα θέλω μου, αυτά τα ελευθέρωσα όλα
Να μην τα θυμάμαι και θυμώνω.
Η δουλειά μου, το σπίτι μου, τα έπιπλά μου,
τα ρούχα μου, τα αισθήματά μου, τα λάθη μου.
Μου, Μου, Μου...
Όλα κι αν φύγανε τα «μου»
Ένα, μονάχα κράτησα, σίγουρο «μου»: τα ποιήματά μου.
Η ποίησή μου ήταν, το μοναδικό σίγουρο κτητικό μου, «μου».
Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου
Η βαλίτσα
Θα φτιάξω τη βαλίτσα μου
Πρέπει να είναι έτοιμη
Δεν ξέρεις ποτέ, πότε αυτό το ταξίδι θα αποφασιστεί.
Πάνω-πάνω θα βάλω
όλα τα λευκά φορέματα
Χαρές, Φιλίες, Ενθουσιασμοί.
Λίγο πιο εκεί,
όσους και όσα πίστεψα,
όσους και σε όσα δόθηκα,
φρου-φρου και μάταιες δανδέλες.
Στο κέντρο, με προσοχή,
θα τοποθετήσω, πεντακάθαρα τα λινά
Αξίες, Ιδανικά, Οράματα.
Με προσοχή, να μην τσαλακωθούν,
ως το τέλος ατσαλάκωτα
να τα πάρω μαζί μου.
Κι αν η βαλίτσα τώρα, γέμισε πολύ,
λεφτά, φλουριά και άλλα τιμαλφή
μαζί μου δεν θα πάρω.
Ένα μονάχα, ένα
Εκεί, στο χέρι της βαλίτσας
Ένα χαρτί,
Σαν αεροπλάνου αυτοκόλλητο
Βάλτε μου επάνω...
Ποίηση, ναι, μονάχα αυτό!
Βάλτε μου μαζί μου ένα ποίημα
Όταν πεθάνω...
Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου