Ο ΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΡΙΑΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
ΣΤΟ ΚΑΛΟΓΕΡΙΚΟ ΘΑΣΟΥ ΣΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ
Ναι, σήμερα για άλλη μια φορά γιορτάζουμε
την μέρα της μητέρας
αναρωτιέμαι αν από του χρόνου και με την ίδια συνέπεια, θα έπρεπε να καθιερώσουμε επιτέλους στην Ελλάδα
να γιορτάζουμε και την μέρα του πατέρα με την ίδια ακριβώς λαμπρότητα και κατ επανάληψη ,ώστε να γίνει από κοινού κατανοητό ότι για την συζυγία χρειάζονται πάντοτε δύο....
ας το προτείνω από αυτό το βήμα που εδώ και 17 χρόνια μου δίνεται η ευκαιρία να σας μιλώ
τα παιδιά που φέρνουμε στον κόσμο αυτόν, δεν είναι φασόλια απλά να τα σπέρνουμε, θέλουνε μεγάλωμα , θέλουνε βύζαγμα θέλουνε κλάδεμα θέλουνε μπόλιασμα με αξίες, θέλουνε πρόσεγμα, αλλά πάνω από λα θέλουνε ένα σταθερό οικογενειακό περιβάλλον για να μεγαλώσουνε όσο γίνεται πιο ισορροπημένα και ασφαλή
επιτέλους φίλοι μου χρειάζεται επειγόντως να βγάλουμε από το συρτάρι των απολεσθέντων τον πατέρα, τον πολύτιμο αυτόν πολυήρωα , τον superman με το μαγικό φυστίκη, αυτός χρειάζεται να είναι πάντοτε στις παιδικές ψυχές τους,
ο διασώστης της μητέρας τους και όλων των παιδικών ανησυχιών του, τα παιδιά μας φίλοι μου επειγόντως, δεν χρειάζονται μόνο την μάνα χρειάζονται και πατέρα για να μεγαλώσουνε ήρεμα
Χρειάζονται επειγόντως γονείς!
Μόνο που ο πατέρας στην Ελλάδα,πέφτει γρήγορα στην αφάνεια, ο ρόλος του υποτιμάται και είναι παντα δεύτερος ,
η μάνα είναι αυτή που συνήθως τρέχει τα παιδιά στο σχολείο, που ρωτάει τους δασκάλους και τους καθηγητές για τις επιδόσεις των παιδιών, η μάνα μαγειρεύει ,τα διαβάζει παραμύθια, ξέρει τα μυστικά τους, τα περιποιείται, ο πατέρας έρχεται πάντα δεύτερος και κατα ιδρωμένος σε μια Ελλάδα που μεγάλωσε τους άντρες της παραδοσιακά με το να μην τους σπάνουνε αυγά στο κεφάλι- σε εισαγωγικά αυτό,- έφτασε ο άντρας λίγα χρόνια πριν να φοβάται να ψωνίσει η να ασχοληθεί με το τάισμα των παιδιών ευτυχώς αυτό άρχισε λίγο λίγο να αλλάζει....
Χρειάζεται ο πατέρας να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο, να βγει από την αφάνεια ας σταματήσουμε για λίγο να υπερτονίζουμε την μεγάλη συμβολή της Μάνας και να της στήνουμε αγάλματα για την μεγάλη συμβολή της στην γέννηση δημιουργία και γαλούχηση της οικογένειας, γιατί έτσι τις δίδουμε να κρατάει πολλούς σταυρούς μαζί και βάρη, έτσι ουσιαστικά την ξεντύνουμε από την δύναμή της, την αφήνουμε να περπατάει τραγικά μόνη, ξυπόλυτη στην Ερημο, μια Ερημο που μια κοινωνία, με νόμους καθόλου φιλόστοργους προς αυτήν δεν την προστατεύει όσο θα πρεπε, μέσα σε αυτοαποκαλούμενους Σωτήρες που ενόψει των επικείμενων εκλογών ελαφρά τη καρδία υπόσχονται τα πάντα για να μας σώσοουνε , μέσα σε μια Ελλάδα που έχει φθάσει στα όρια της , με νόμους και κριτήρια που όλο και αλλάζουνε σαν τραπουλόχαρτα, η μάνα η διαζευγμένη, η μάνα η χήρα, η μάνα η ορφανή, η μάνα η άνεργη , η μάνα η εργαζόμενη που δεν έχει που να αφήσει το παιδί της για να δουλέψει, η μάνα η μονογονεική είναι τραγικά μόνη , υποφέρει, δυστυχεί με μια δυστυχία που πολλές φορές κρύβει στα περήφανα στήθεια της και αυτό το κρυφτό της θλίψης γυρνάει σε μπούμεραγκ επάνω της εδώ και χρόνια φίλοι μου φαίνεται ότι δεν καταλάβαμε ότι και η μάνα είναι άνθρωπος την θεοποιήσαμε την κάναμε ήρωα και δεν νιώσαμε οτι και η μάνα λυγάει και η μάνα σκορπίζεται κι αν όπως λέμε από τις στάχτες της αναγεννάται, πετρώνει κι όταν πετρώνει η μάνα με πέτρινο γάλα μεγαλώνει τα παιδιά της και τα παιδιά που βγάζει είναι πέτρινα κι έτσι δημιουργούνται τα πέτρινα χρόνια που ζούμε.......
Η μάνα χρειάζεται σύντροφο, πατέρα, φιλόστοργο, υπεύθυνο,όχι επιπόλαιο, όχι φυγά
Πώς ζούμε όμως σήμερα; Μέσα σε σχέσεις διαλυμένες, κάνουμε γάμους που διαρκούν όσο τα πυροτεχνήματα και τα φλας των φωτογραφιών, δεν υπάρχει πλέον οικογένεια, οι νέοι δεν παντρεύονται εύκολα, κι α ν το κάνουν το κάνουν για λίγο χωρίζουν και μετά πάνε πάρα κάτω κι ο καθένας τον δρόμο του,
τα παιδιά μοιράζονται άλλο από εδώ, άλλο από κει άλλες φορές τα ξεφορτώνουνε όλα στην μάνα, γιατί γίνεται σήμερα αυτό;
Γιατί σήμερα οι άνθρωποι είμαστε φίλαυτοι, εγωιστές, ανυπόμονοι, δεν έχουμε Αγάπη μέσα μας κι Υπομονή
Γιατροί ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί καρδιολόγοι , παθολόγοι, αγγειοχειρούργοι όλων των ειδικοτήτων,
μια ειδικότητα δεν υπάρχει οι Γιατροί της Αγάπης οι Απόστολοι,
τι θα πει αυτό; Θά πρεπε ο καθένας μας μέσα στο γάμο και στην οικογένεια που δημιουργήσαμε, να είμαστε οι Απόστολοι της θυσιαστικής προσφοράς για αυτούς που καλούμαστε να προστατέψουμε τα σα εκ των σων- μια εκκλησία προσφοράς στο κάθε σπίτι ο ένας σύζυγος για τον άλλον για τα παιδιά μας για τους γονείς μας ΙσαποσΤολοι αγαπης ρέουσας
και προσφορας ώστε κανένα παιδί να μην χρειάζεται ψυχολόγο για να μεγαλώσει, να έχουμε τόση αγάπη αναμεταξύ μας που όλοι οι ψυχολόγοι να πεινάσουνε
Δεν το κάνουμε όμως αυτό, στην πρώτη δυσκολία στρίβουμε στον θάνατο την αρρώστια, στην οικονομικηήκαταστροφή νίπτουμε τα χέρια μας,εγκαταλείπουμε, φεύγουμε ,δεν επιμένουμε και μετά τα ρίχνουμε όλα στην μάνα και την αποθεώνουμε, την ηρωποιούμε γιατί μας βολευει να υπάρχει ο πάντα ο σουπερ ήρωας που θα αναλάβει πάντα την δύσκολη δουλειά
Δεν υπάρχουν πλεον ζευγάρια που να χουν την ευλογία να γερνάνε μαζί γιατί πολύ απλα χωρίζουνε
ναι λοιπόν χρειάζεται να γιορτάσουμε την μάνα αλλά να έχουμε δημιουργήσει εκείνες τις προυποθέσεις ώστε να 'εχουμε μάνες ευτυχισμένες χορτασμένες όχι μόνο από υλικά αγαθά αλλά από Αγάπη και φροντίδα και νιάξιμο προς αυτές και τότε ναι θα μπορούμε να γιορτάζουμε αληθινά την γιορτή της μητέρας όπως τις αρμόζει
μιας και θα έχουμε στο προσκήνιο και τον πολύτιμο ρόλο του πατέρα, του συντρόφου , του συζύγου, έχοντας 'οπως ο σεβαστός μου πατέρας πει για επίλογο όταν του διάβασα αυτά που στο φτερό έγραψα σήμερα- όταν του διάβασα όσα εμπνεύστηκα να σας πω -μετά την πρόσκληση της φίλης μου Πελαγίας Αναγνωστάκη, μου είπε λοιπόν ο πατέρας μου να έχουμε στο νου πάντα την συζυγία της Παναγίας με τον Ιωσήφ ως παράδειγμα χρηστομίμητο, της αλληλοκατανόησης ,
της συντροσιφικότητας και της αυταπάρνησης που ειχε η Παναγία μας, με τον Ιωσήφ για να φέρουμε Χριστούς και όχι λύκους για εχουμε χριστοφόρα ζωή και αγαπητική και μην ξεχνάτε ποτέ μην ξεχνάτε στην συζυγία πάντα χρειάζονται δυο
Ουτε τρεις ούτε τέσσερεις.... Δυο χρειάζονται
Ευχομαι του χρόνου να καθιερωθεί και η γιορτή του πατέρα να γιορταστεί επίσημα στην Θάσο μας και αλλού όπου με διαβάζουν και με την πένα μου όπλο με ακούνε, τον πατέρα να μην τον ξεχνάμε.....
Ετσι αλλάζουμε τα δεδομεένα Σας ευχαριστώ
- ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ
