Γνωρίζω ότι σε λίγες μέρες θα ωριμάσουν τα σύκα, σε δύο μήνες από τώρα θα μεστώσουν τα ρόδια, ενώ τον Οκτώβριο θα έχουν πέσει τα φύλλα από όλα τα φυλλοβόλα δέντρα.
Εδώ και δεκαετίες, ξέρω ότι όλες οι φωτιές στην πατρίδα μου ανάβουν τον Αύγουστο, ενώ το νησί μου, συνήθως καίγεται λίγες μέρες μετά τον Δεκαπενταύγουστο, όταν αρχίζουν εκείνοι οι επικίνδυνοι άνεμοι....
Αφού λοιπόν εγώ γνωρίζω, ένας απλός πολίτης, μια γυναίκα, ένας άνθρωπος... Πώς δεν γνωρίζουν αυτοί όλοι που μας διοικούν, που τους ψηφίζουμε, να μας προστατεύουν...
Πώς δεν γνωρίζουν ότι τον μήνα Αύγουστο με τις ξηρασίες - πόσο μάλλον με την κλιματική αλλαγή που έχει συντελεστεί τα τελευταία χρόνια - , με τα Air contition στο φουλ να δουλεύουν και θερμοκρασίες έξω που άνετα τηγανίζεται αυγό μόνο του... πώς δεν γνωρίζουν ότι όλα είναι εύφλεκτα;
Φαίνεται πως δεν πήραμε καλά το μάθημά μας μετά το Μάτι και την Κινέτα, όπου χάθηκε ένα ολόκληρο ελληνικό χωριό από ζωές ανθρώπων. Φαίνεται πως δεν διδαχτήκαμε τίποτα!
Δεν άλλαξε τίποτα, σε μια πατρίδα που το τελευταίο διάστημα έχουν δοθεί επιδόματα και οικονομική βοήθεια στον κάθε πικραμένο... Όταν μεγάλα κονδύλια ξοδεύονται άδικα σε φέστες, εκδηλώσεις και έργα βιτρίνας...
Γιατί, ρωτώ τους υπεύθυνους, δεν παίρνουμε ποτέ τα μέτρα μας από πριν; Πριν να συντελεστούν οι αναμενόμενες καταστροφές;
Πού είναι οι πολυπόθητοι κομμοί, που θα έπρεπε να έχουν όλα τα δάση σαν χωρίστρες ασφαλείας τους; Πού είναι το καθάρισμα των δασών από τα ξερά χόρτα, η περιφρούρησή τους από το στρατό μας, τι κάνουν αλήθεια τον Αύγουστο οι ορειβατικοί σύλλογοι, οι φυσιολατρικοί σύλλογοι, οι φίλοι των δασών, οι δασικοί υπάληλοι, τα Δασαρχεία, οι Δασάρχες;
Γιατί δεν έχουμε δώσει πολλά προνόμια στους πυροσβέστες, γιατί δεν τους έχουμε καλοπληρωμένους, γιατί ουδέποτε δεν έχουμε μονιμοποιήσει τους συμβασιούχους πυροσβέστες αντί την πλειάδα άσχετων και άδιάφορων εως βαριεστημένων υπαλλήλων στις δημόσιες υπηρεσίες που συχνά είναι ευκαιριακές μιλημένες και συμφωνημένες θέσεις από τα πριν των εκλογών;
Δεν θα έπρεπε τον Αύγουστο έστω τουλάχιστον μόνο για τον πιο εύφλεκτο μήνα να διορίζουμε διπλάσιους πυροσβέστες παντού;
Γιατί δεν τους επανδρώνουμε με καλύτερες στολές, γιατί δεν έχουμε πλιάδα πυροσβεστικών οχημάτων, πλιάδα αεροπλάνων που να είναι ικανά να κάνουν συνεχόμενες ρίψεις;
Γιατί όταν πιάνουν τους εμπρηστές, δεν τους κόβουν επιτόπου τα χέρια, σε τι είναι χρήσιμα αυτά τα εγκληματικά χέρια, στο να βάλουν κι άλλα γκαζάκια; Ποια είναι η ποινή, ποια η τιμωρία για τα εγκλήματα τους;
Πώς μπορούν και κοιμούνται, πώς τους πιάνει το βράδυ ο ύπνος όλων αυτών που μας διοικούν,
όταν έχει καεί δάσος που είχε το 70% της παραγωγής του μελιού της Ελλάδας;
Δεν κάηκαν μόνο σπίτια, δεν κάηκαν μόνο επιχειρήσεις, κάηκαν ζώα, κάηκε η κτηνοτροφία μας, αυτά που κάηκαν δεν γυρνάνε πίσω, ούτε με επιδοτήσεις.
Με τι θα βοσκήσουν, με τις στάχτες;
Πεντάρφανοι έμειναν οι κτηνοτρόφοι, οι μελισσοκόμοι, πάει το ρετσίνι από τα δέντρα, πάει η γύρη, η πρόπολη; Δεν κάηκαν μόνο τα σπίτια... Σε μια Ελλάδα που γερνάει γιατί δεν γεννάει, επικεντρωμένη στις πρωτεύουσες, πώς θα πετύχουμε την αποκέντρωση, στις στάχτες πάνω;
Ναι, "ζωές ανθρώπινες δεν χάθηκαν", αλλά χάθηκε το όνειρο, η αξιοπρέπεια, το μεράκι και χάθηκε επίσης και η ελάχιστη πιθανότητα που είχαν κάποια σπίτια να σωθούν, εάν επιτρεπόταν από την Αστυνομία να τα σώσουν οι ιδιοκτήτες τους - κανείς δεν έχει πιο μεγάλη δύναμη από τον ιδιοκτήτη για να σώσει το σπίτι του -. Θα έπρεπε να απομακρυνθούν τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι και όσοι ήθελαν να μπορούσαν να συμβάλλουν στο σώσιμο των χωριών.
Πώς τους πιάνει αλήθεια ο ύπνος το βράδυ; Έχω βαρεθεί τα τελευταία χρόνια να βλέπω και να ακούω τρεις Πρωθυπουργούς να ζητάνε συγγνώμη από τον κόσμο.
Έχουν ποτέ άραγε φυτέψει ένα δέντρο μόνοι τους, το έχουν σκάψει, το περίμεναν να μεγαλώσει - όχι απλά να το φυτέψουν για τα μάτια και μετά να το αφήσουν στην τύχη του, τέτοια δέντρα έχουν βάλει πολλά όλοι τους - και το χειρότερο είναι ότι με μαθηματική ακρίβεια γνωρίζουν ακριβώς τι μας περιμένει μετά τις φωτιές... τι πλημμύρες και τι καταστροφές θα έρθουν.
Έχουν υπολογίσει πόσο θα τους στοιχίσει αυτή η αφροντισιά τους, αυτή η αμεριμνησία τους;
Άνοιξαν τα ντουλάπια και τα κιτάπια τους και μοιράζουν αβέρτα-κουβέρτα βοήθεια για τους πληγέντες για να ξαναφτιάξουν τα σπίτια τους, κόβουν τους φόρους, τα ΕΝΦΙΑ; Γνωρίζουν ότι εκτός από την ύλη που αφαίρεσαν από τους πληγέντες, αφαίρεσαν και όλο το πνεύμα τους, την ψυχική τους υγίεια και την περηφάνεια τους, τους κάνανε σε χρόνο ντε τε, ζήτουλες!.
Συνήθως εμείς που ασχολούμαστε με την Τέχνη λέμε ότι δεν μπορούν να μας κλέψουν τις ιδέες μας, τις αξίες μας, τα γεννήματα μας. Να όμως που κι αυτά τα πήραν με τη φωτιά.
Δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι στη θέση του φωτορεπόρτερ που έχασε όλες τις φωτογραφίες, το υλικό του από το 1967, μαζί με το σπίτι του κάηκαν,όλα τα φιλμ, τα αρνητικά, καθόταν σε μια δανεική καρέκλα έξω από το καμμένο σπίτι του και σκεφτόταν την έκθεση που θα έκανε τον επόμενο μήνα. Τι θα πούμε σε αυτόν;
Αυτό που κάηκε μαζί με τα δέντρα είναι η εμπιστοσύνη που είχαμε στο κράτος ότι μπορεί να μας προστατεύσει.!
Κάρβουνο έγινε η εμπιστοσύνη, βλέπω βουνά με δένδρα κι αντί να τα θαυμάζωγια το μοσχομύρισμά τους, τα πουλία που φωλιάζουν μέσα τους, τρομάζω στην σκέψη οτι μπορεί ανά πάσα στιγμή να δω φωτιές να τα ριμάζουνε, στοίχειωσε μέσα μου το λαμπάδιασμα τους...
Το σίγουρο είναι ότι δεν θέλω να ψάχνουμε άλλο για ήρωες, δεν θέλω άλλους ήρωες, δεν θέλω να χαθεί άλλος εθελοντής πυροσβέστης.
Θέλω να έχω πυροσβέστες έτοιμους για όλα, επανδρωμένους, δεν θέλω την πατρίδα μου Ψωροκώσταινα, δεν θέλω να γεννάει άλλους ήρωες από ανάγκη.
Δεν θέλω άλλα συσσίτια, ΟΧΙ, δεν θέλω άλλη αλληλεγγύη, χόρτασα.
Χόρτασα να στέλνουμε κάθε φορά γάλατα, να μαζεύουμε λεφτά, μέσα από εκπομπές τηλεοπτικές που συχνά η μία ανταγωνίζεται την άλλη ποια θα τα πρωτοκαταφέρει.
.. Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους να στήνονται στην ουρά να πάρουν το ταπεράκι, ή να μαζεύουν ένα σωρό δικαιολογητικά για να πάρουν αποζημίωση.
Όχι, βαρέθηκα και την αλληλεγγύη και τον ηρωισμό.
Βολεύουν πολλές φορές αυτά τα δύο, που σε πλεόνασμα έχει ο φιλότιμος λαός μας.
Επιθυμώ να διοικούμαι από ευσυνείδητους ανθρώπους που όταν αποτυγχάνουν να έχουν τη δύναμη να κάνουν χαρακίρι, να έχουν τη δύναμη να πέφτουν κι από το παράθυρο αν χρειαστεί για να εξιλεωθούν.
Πώς κατάφεραν όλοι τους όλες αυτές τις δεκαετίες να μας κάνουν όλους μας Νέρωνες, ναι, Νέρωνες, να βλέπουμε σαν θέαμα extraordinary τις φωτιές, να ακούμε καμπάνες σε χωριά να χτυπούν όπως σαν σε πόλεμο.
Η μεγάλη φρίκη είναι ότι οι φωτιές που έκαιγαν την Εύβοια ήταν με άπνοια, έβλεπες τα δέντρα να λαμπαδιάζουν, να καίγονται ολόκληρα δίχως να έχουν πάνω τους την παραμικρή κίνηση του αέρα. Κι αυτό ήταν το μαρτύριο των δέντρων, επίσης έβλεπες φωτιές σε ίσιους δρόμους, ούτε σε ανηφόρα ούτε σε κατηφόρα, νερό πουθενά, αεροπλάνο πουθενά, ρίψη καμιά.
Μόνο δημοσιογράφοι που έτρεχαν όχι με μάνικα αλλά με ένα μικρόφωνο στο χέρι να περιγράψουν...!
Από τα χρόνια τα παλιά που σβήναμε τις φωτιές με κλαδιά, με νερό από το πηγάδι χέρι με χέρι, με τον τενεκέ, με το λάστιχο, εδώ το 2021 σβήνουμε τις φωτιές με τα μικρόφωνα και με τα τηλεπαράθυρα.
Βρίσκουμε όλες τις λύσεις, και πιστέψτε με, δεν μιλώ πολιτικά, σε καμία περίπτωση δεν θέλω να θίξω κανέναν, αλλά με πιάνει ο θυμός, το παράπονο.
Γιατί ο Θεός μας έβαλε στο πιο ωραίο οικόπεδο με το πιο ωραίο κλίμα και εμείς το αλλάξαμε, του δώσαμε και κατάλαβε με τον ωχ αδελφισμό μας, την αδιαφορία μας, το να σπρώχνουμε τα προβλήματα κάτω από το χαλί αλλά και με τα συμφέροντα - αυτό δεν θα το αναλύσω, ο νοών νοείτω... Του αλλάξαμε τα φώτα του πλανήτη, του αλλάξαμε τον μπαμπίνο, ανεβάσαμε ενάμιση βαθμό τη θερμοκρασία στη γη, ενώ στα δύο μέτρα θα ανέβει η θάλασσα και θα βυθίσει μέρη. Τι κάναμε Θεέ μου, τι κάναμε;
Δεν ξέραμε ότι τα σύκα σε λίγο μεστώνουν, τα ρόδια γεμίζουν το Σεπτέμβριο, πέφτουν τα φύλλα από τα φυλλοβόλα το Φθινόπωρο, τον Αύγουστο μπαίνουν οι φωτιές;
Μπάνια κάναμε, μας έπιασε η καλοκαιρινή ραστώνη; Κάναμε κάρβουνο από μόνοι μας την πατρίδα μας, δίχως πόλεμο κανένα την φτωχήναμε από μέσα, την εξαθλιώσαμε, ξανά Εφιάλτες γίναμε......
ΚΛΕΊΣΤΕ ΤΗΝ ΚΕΡΚΌΠΟΡΤΑ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΦΘΑΝΕΙ BASTA!
Πιάστε εσείς του Δασαρχείου σε συννενόηση με τους Δημάρχους, τους Περιφερειακούς και όσους άλλους αρμόδιους ξέρετε και χρειάζεται, κάθε μήνα και ένα κομμό με βοήθεια αυτούς που θέλουν ξύλα για τα σπίτια τους Θα σας βοηθήσουν και οι απλοί άνθρωποι που κάθε χρόνο πριν χειμωνιάσει παιδεύονται μόνοι τους άλλοι με τσεκούρια και άλλοι με τα αλυσοπρίονα τους -συχνά νιώθουν και παράνομοι οι περισσότεροι για να μαζέψουν ξύλα για τον χειμώνα χρησιμοποίηστε τους, τι περιμένετε πριν τις φωτιές όχι μετά εορτής, γιατί ξέρετε το πετρέλαιο έγινε είδος πολυτελείας, πόσα καλοριφέρ σε πολυκατοικίες έχουν χρόνια να ανάψουν ...
παιδεύεται ο κόσμος στην επαρχία να βρει καύσιμη ύλη να ξεχειμωνιάσει, -
χρησιμοποιηστε την ανάγκη του κόσμου με την σωστή καθοδήγηση δεν μιλάμε για πλιάτσικο
οι άνθρωποί που γνωρίζουν και ανεβαίνουν στα βουνά θα σας βοηθήσουν -χρόνια σας το φωνάζω- Υπάρχουν λύσεις και μέτρα. Άλλες πολύ δαπανηρές, άλλες ανέξοδες
.
Αρχίστε απο τις πιο ανέξοδες κάθε μήνα και έναν κομμό και μοίρασμα των ξύλων σ αυτους που θα τα κόψουν και τα έχουν ανάγκη με την καθοδήγηση πάντα του Δασάρχη και των αρμόδιων, τόσο απλά, γιατί δεν το κάνετε;
Οσο για τους πολιτικούς, τους εκάστοτε πολιτικούς
Έχετε μυστικά συρτάρια; Αδειάστε τα για έργα ουσίας και φροντίδας από τα πριν και όχι για θεραπεία για τις καταστροφές μετά.
Και προς Θεού, μην ψάχνετε άλλο για ήρωες, εθελοντές και αλληλεγγύη...BASTA!
Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου
Aύγουστος 2021
Θα ήθελα να αφιερώσω όλα τα παραπάνω στους πυροσβέστες που για δυο καλοκαίρια έτυχε να έχω στα δωμάτιά μου, τον Φώτη και τον Δημήτρη, ήταν οι μόνοι που ενώ βρισκόταν μέσα σε ένα στρέμμα κήπο τον κήπο μου, δεν τους είδα ποτέ να κάθονται να τον απολαμβάνουν στο καθήκον πάντα μάχιμοι φεύγαν από το πρωί, κουρασμένοι έρχονταν για ύπνο το βράδυ
Ας σεβαστούμε τον Αγώνα τους,εκτεθειμένοι σε υψηλές θερμοκρασίες,με την φλόγα στο μέτωπο
το επικινδυνότατο της δουλειάς τους, προσωπικά όλους τους πυροσβέστες τους βλέπω σαν Superman, δεν έχει παρά και η Πολιτεία κάποια στιγμή να τους δει με τα δικά μου μάτια και να τους αμοίψει όπως τους Αξίζει.
Αμήν, για να χουν νόημα και όλα τα παραπάνω μου γραφόμενα.
