Στην γιορτή συμμετείχαν φιλοξενούμενοι του συλλόγου οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι΄
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρό Καζαβίτη, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ραχωνίου,
ο Πολιτιστικός Σύλλογος Δάτου, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Προυσαλιωτών
Νομού Καβάλας. αλλά και από την Αθήνα ωρμώμενοι οι μουσικοσυνθέτες και οι ερμηνευτές Μάριος Καπνιάς και Δημήτριος Μιχάκης.
Η γιορτή του καρυδιού άρχισε με παρέλαση όλων των Πολιτιστικών Συλλόγων από τις πηγές της Παναγίας και κατέληξε στην πλατεία της κοινότητας όπου οι γυναίκες του συλλόγου κέρασαν σε όλους τους παρευρισκόμενους το πατροπαράδοτο καρυδάκι Θάσου , ενώ μπουφές με πλούσια εδέσματα ικανοποιούσε και τον πιο απαιτητικό
την όλη γιορτή την αφιέρωσαν από μικροφώνου τόσο η πρόεδρος του συλλόγου κα Αλεξάνδρα Βαλσαμά ,όσο και η αντιπρόεδρος κα Ειρήνη Κρίκη στον Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Διαμαντόπουλο και στην κόρη του Ανδρομάχη για την χρόνια πνευματική τους προσφορά , στο νησί της Θάσου, στην συνέχεια κάλεσαν την ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου στην οποία έδωσαν αναμνηστικά δώρα για την ανελειπή παρουσία και στήριξή της στον θεσμό της γιορτής και της ζήτησαν να απευθήνει έναν χαιρετισμό.
Τα χορευτικά συγκροτήματα όλων των πολιτιστικών συλλόγων, προσέδωσαν χαρά λεβεντιά και κέφι, ενώ η συναυλία που ακολούθησε με τους Μαριο Καπνιά και Δημήτριο Μιχάκη , ξεσήκωσαν τον κόσμο κάνοντάς τον να νιώθει ξανά δικαιούχος πληρότητας, δικαιούχος αληθινών τραγουδιών!
Είναι πραγματικά υπέροχο, πόσο όμορφοι γίνονται οι Ανθρωποι όταν ενώνονται...
Και του χρόνου, πάντα άξιες δραστήριες γυναίκες της Παναγίας!
Γιορτή Καρυδιού στο χωριό της Παναγίας Θάσου 2017
Χαιρετισμός της ποιήτριας Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου.
Σας καλοσωρίζω και γω με την σειρά μου , στην γιορτή καρυδιού, που εδώ και χρόνια έχει γίνει πλεον θεσμός
χάρη στον δραστήριο σύλλογο Γυναικών Παναγίας Θάσου, την ακούραστη πρόεδρό του κα Αλεξάνδρα Βαλσαμά
την αντιπρόεδρο κα Ειρήνη Κρίκη και όλα τα εκλεκτά μέλη του συλλόγου.
Θα σας διαβάσω ένα ποιήμα που γράφτηκε για το χωριό σας το 1994 θαρρείς προφητικά απο τον πατέρα μου Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Διαμαντόπουλο απο το βιβλίο του Η Θάσος εν στεναγμοίς Αλλαλήτοις και χαίρομαι που είναι σήμερα ανάμεσά μας και θα χει την χαρά να το ακούσει και ο ίδιος.
Ο μύθος για την «Παναγία» – Θάσου.
Ανθόμελο,
Πευκόμελο
Παρθένο, της κερήθρας
Αμόλυντο από παράσιτο μελίθρας
Εβαλε να δέσει «καρυδάκι»
- Μια κόρη, που τη λέγαν Πελαγία -
Και νάσου ξαφνικά η Παναγία
Να το ευλογεί με το μικρό της δαχτυλάκι...
'Ετσι, απ' αυτή την ευλογία
Της Θάσου ένα χωριουδάκι
Πήρε τ’ όνομα του: «ΠΑΝΑΓΙΑ»
Αγνό που ήταν και γλυκό, σαν «καρυδάκι»
συνεχίζω με το ποιημα του Παπαγιώργη η Θάσος απο το ίδιο βιβλιο
Η Θάσος
Όλο τον κόσμο γύρισα
Κι όλη την οικουμένη
Στη Θάσο μόνο αντίκρυσα
Τη γη μπουμπουκιασμένη
Ολο το κόσμο γνώρισα
Και όλο το πλανήτη
Μα, τη καρδιά μου δώρησα
Στου Θασοκάλλους, το μαγνήτη!...
Η Θάσος, όμορφη, πολύ
Σαν «φωτεινή Νεφέλη».
Χιονοφεγγόφωτη φορεί στολή
Κι οι μόδεστροι... αγγέλοι.
Η Θάσος, όμορφη, πολύ·
Βραβείο, παίρνει πρώτο.
Σε δύση, σε ανατολή
Και σε βορρά και νότο.
Τα Θασοπροϊόντα της
Γλυκά κι' αυτά σα μέλη.
Θεούς, ανθρώπους, όντα της
Ζωογονούν και τουριστών αγέλη...
Αγιο Πνέμα, την επιφοιτἀ
- Βουνού και πέλαου τ' αγέρι ·
Ευδοκιμούν στη Θάσο, όλα τα φυτά
Αρήγανη και του λαγού η φτέρη.
Η Θάσος, έπαινος - πρεπός·
Ο τόπος είναι, ο «εμός»
Και το φωνάζω μέσ' από την θάλασσα:
Με τίποτα, ποτέ δε θα τόν άλλασσα..
Γιατί, η Θάσος είν' Αιθρία
Με μια πρωτοφανή καλοκαιρία·
Τέτοια, που κάνει τα αηδόνια
Να ξεφαντώνουν στ ανθισμένα κλώνια.
Γιατί, στη Θάσο, όσοι ζουν
Είναι τουρίστες όλοι.
Την Απολλώνιά της αλκή απομυζουν
Κι απο χρυσορυχεία της φορούν χρυσό βραχιόλι...
Κι αν το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος του κι αν μείναν μόνο δέκα μέρες του Αυγούστου
εμείς θα δούμε ξανά το ποτήρι το μισοάδειο, μισογεμάτο.
Θα ζωγραφίσουμε ένα δικό μας καλοκαίρι μες στην καρδιά και θα συνεχίσουμε με χαμόγελο και ας πονάμε κόντρα τον θόρυβο των μηχανών.
Θα τραγουδήσουμε εις πείσμα των αγρίων καιρών, θα ανθήσουμε με την ευλογία Αγριολούλουδων ευλογώντας τις ρίζες μας, πιστοί πάντοτε στις θέσεις μας,
θα συνεχίσουμε με αισιοδοξία κι ας δεν μας περίσεψε η χαρά, οφείλουμε να είμαστε όρθιοι έως το τέλος.
Σίγουρα η εποχή μας, μας έχει κουράσει, μας έχει λεηλατήσει. Μια εποχή της εικόνας, του φαίνεσθαι και όχι του είναι, μια εποχή του ωφελιμισμού, του ωχαδελφισμού της φιλαυτίας, μας έχει φθάσει στα όριά μας, έτσι ώστε συχνά να νιώθουμε πεσμένοι, απελπισμένοι με ώμους σκυφτούς, ανέλπιδοι.
Εγκαταλελειμένοι ακόμα κι από τις λέξεις, τα λόγια, οι λόγοι, τους βαριόμαστε γιατί στην ουσία δεν μιλάμε Αληθινά ούτε μας μιλάνε Αληθινά...
Και δεν υπάρχουν λέξεις που θα μας ξεκουράσουνε, που θα μας κάνουν να ονειρευτούμε γιατί ότι μας προσφέρουν ανελλειπώς και γενναιόδωρα από τα media ιδίως την τηλεόραση είναι όλα από ευτελή υλικά και lifestyle, έτσι ώστε άδειασαν οι κούπες της καρδιάς μας.
Δεν πειράζει, έχουμε χρόνο ακόμα, μην ξεχνάτε, η κάθε ανάσα μας είναι μια μικρή στιγμή ζωής. Θα τις ξαναγεμίσουμε τις κούπες και είναι οι καρδιές μας όπως τα θρυλικά νερά της Παναγίας, ακόμα τρέχουν, αλλά δεν αναβλύζουν ορμητικά όπως τα παλιά χρόνια...
Υπάρχουν όμως.
Ελάτε, ας αφήσουμε την καρδιά μας να τραγουδήσει, ας έρθουμε σ’ αυτήν την γιορτή με την καρδιά ενός παιδιού. Είμαστε οι δικαιούχοι της ηρεμίας, είμαστε, οι δικαιούχοι της πληρότητας. Ας απολαύσουμε με ευγνωμοσύνη αυτή την ζωή που μας προσφέρθηκε για να τη ζήσουμε, γιατί είμαστε και οφείλουμε όλοι μας να νιώθουμε επίλεκτοι γιατί επιλεχθήκαμε να είμαστε άνθρωποι άνω θρήσκοντες, επιλεχθήκαμε να είμαστε άνθρωποι και δημιουργοί και συνδημιουργοί του μεγάλου Δημιουργού σε καθε τι θαυμαστο, υψηλο και ωραίο ..
Ναι μπορεί να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο, αρκεί να αλλάξουμε τον τρόπο της σκέψης μας. Όταν η πόρτα της ευτυχίας κλείνει μια άλλη ανοίγει, αλλά συχνά κοιτάζουμε τόσο πολύ την κλειστή πόρτα, που δεν βλέπουμε αυτήν που έχει ανοίξει για μας.
Όλα εξαρτώντοι από εμάς τους ίδιους και τον τρόπο που σκεφτόμαστε και πράτουμε.
Αναζητήστε και σήμερα τις πηγές των υδάτων που θα κάνουν ευτυχισμένο τον καθένα από σας, υπάρχουν σανίδες σωτηρίας και ας μην ξεχνάμε ότι υπάρχει το έλεος και το βάλσαμο της Αγάπης του Θεού που πρέπει να την βάλουμε ξανά στην ζωή μας για να είναι όλα αληθινά, αληθινά όπως αυτή η γιορτή σήμερα που έχει ετοιμαστεί με τόση φροντίδα, με τόση αγάπη, που ‘χει αληθινή μουσική και αληθινά τραγούδια, από δύο καταξιωμένους Θασόφιλους μουσικούς συνθέτες και ερμηνευτές που ήρθαν από την Αθήνα φιλοξενούμενοι του Συλλόγου Γυναικών Παναγίας μελωποιώντας στίχους του ιερέα Γεωργίου Διαμαντόπουλου και δημιουργήσανε ένα c.d με 24 τραγούδια Προφητείες και Ωδές για την Θάσο αλλά και τον ύμνο της Θάσου, με οδηγό την αγάπη τους για το νησί μας που ταν το καλοκαιρινό θέρετρο των παιδικών τους χρόνων, γιατί να ξέρετε φίλοι μου η Θασος λατρεύεται περισσότερο από αυτούς που δεν γεννήθηκαν στην Θάσο αλλά μαγεύονται από την φυσική της ομορφιά , έχουμε κοντά μας λοιπόν φιλοξενούμενους του Συλλόγου Γυναικών Παναγίας τον Μάριο Καπνιά και τον Δημήτριο Μίχάκη.
Ως ευπαρέστειτε
Ας αρχίσει,
ας αρχίσει η Χαρά να αναβλύζει, σαν τα παλιά νερά τα ορμητικά νερά της Παναγίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου