Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ- Μια στήλη συμβουλευτική για τα παιδιά.

Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ

Με την πολύτιμη συνεργασία της Φωνής του Νέστου και τον δικό μου εθελοντισμό, εγκαινιάζουμε σήμερα μία στήλη που απευθύνεται στα παιδιά, τη Γωνιά του Μαθητή.

Μικροί μου φίλοι,

Με λένε Ανδρομάχη.

Αυτό το μέρος της εφημερίδας, αυτή η γωνιά, είναι η δική σας γωνιά. Θα σας γράφω με πολλή αγάπη όλα όσα έχω στην καρδιά μου: ποιήματα, ρήσεις, συμβουλές, έτσι ώστε να αποκτήσετε μια ισχυρή πανοπλία και να γίνετε οι καλοί πολεμιστές της ζωής.

Εσείς, αν θέλετε, θα μου απαντάτε για ό,τι σας απασχολεί στο e-mail μου:

andromachi.thassos@yahoo.gr

Όλα αυτά θα αναρτώνται και στο προσωπικό μου blog:

http://diamantopoulouandromachi.blogspot.gr/

Μπορείτε να με ρωτάτε για ό,τι σας απασχολεί, να μοιραστείτε μαζί μου μια καλή σας πράξη, κάτι θετικό που κάνατε ή κάτι που σας ενοχλεί, μια σκέψη σας ή ένα ποίημά σας. Εγώ θα περιμένω. Θα σας περιμένω, παιδιά μου.

Έτσι, θα δείτε πώς μέσα από μια εφημερίδα μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο πιο φωτεινό, πιο χαρούμενο, κόντρα σε ό,τι αρνητικό μας συμβαίνει.

Με αγάπη,

Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Σας αφιερώνω το ποίημά μου «Να αφήνεις πίσω σου παιδί μου το άρωμά σου»

ΝΑ ΑΦΗΝΕΙΣ ΠΙΣΩ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΤΟ ΑΡΩΜΑ ΣΟΥ!

…Ν’αφήνεις πίσω σου, παιδί μου το Άρωμά Σου, το Άρωμά Σου, ν’Αφήνεις!

Δεν φτάνουν μονάχα τα Λόγια!Κάποιες φορές δεν φθάνουν, μήτε τα Έργα!

Μες την ποδιά σου, μια θάλασσα λευκές Ροδοδάφνες,να προσφέρεις,

να κρατάς σαν ντελικάτη πεταλούδα, μες τις χούφτες, την  Αθωότητά Σου!

Και μην ξεχνάς να αφήνεις πάντα πίσω, το Άρωμά Σου,

την ευωδιά σου παιδί μου με γράμματα Αγάπης, να την στέλνεις.

Την Αύρα Σου, πάντοτε Φωτεινή να την προσφέρεις,

και να Φεύγεις, να Φεύγεις Όχι στα Δύσκολα,στα Επικίνδυνα να Φεύγεις,

τότε που μπορούν να σου θρυματίσουν, κάτι,από τα ντελικάτα φτερά της πεταλούδας,

που’χεις κρυμμένη, μέσα στα χέρια Σου….

Κάποιες φορές δεν φτάνουν τα Λόγια,μήτε τα Έργα!

Χρειάζεται ν’αφήνεις πίσω Σημάδια,να βρίσκεις τον δρόμο, να επιστρέφεις πίσω,

σ’ότι ονόμασες Ιθάκη Σου!

Να Φεύγεις, δίχως να δειλιάζεις,να επιλέγεις αυτό που είναι Αρκετό για Σένα

αυτό που είναι Δυνατό για Σένα!

Πρόσθετα στολίδια να μην θέλεις,να ξέρεις παιδί μου, μες την Αφαίρεση, τι θα κρατήσεις!!!

Μην χαθείς μέσα στο είδωλό Σου, σαν τον Νάρκισο, μην χαθείς !

Μάταια είναι παιδί μου, όλα τα Ανθρώπινα, Μάταια!!!

Και μην φοβηθείς να στάξεις, σε όλες τις ψυχές των ανθρώπων

από το Μύρο, που σου’χω πει να κρατήσεις!...

Να βαραίνει ο Ίσκιος Σου, παιδί μου, να βαραίνει,δίχως να είναι απαραίτητη, η παρουσία Σου,

ν’ακούγεται ο αντίλαλος της φωνής Σου,δίχως εσύ να μιλάς!!!,

αρκεί η ομιλία σου, να είναι καθαρή,κι ο Αντίλαλός σου, μες το φαράγγι, θ’απλωθεί,

μακρόσυρτος και επαναλαμβανόμενος!Θα πολλαπλασιαστεί η Φωνή σου, δίχως Εσύ να μιλάς!

Και μην ξεχάσεις, αυτό που’χουμε πει πολλές φορές,να βοηθάς όπως τον Καλό Σαμαρείτη,

και στον Θυμό Σου, μη ξεχάσεις να μονολογείς,«΄Αφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι»

Από τον δύσκολο δρόμο να πηγαίνεις, την στενή πύλη,Να ευλογείς την Μακρά πορεία!

Στις πλάτες σου, να σηκώνεις το χρέος και το καθήκον ως το τέλος

και στις Φιλίες Σου, πιστή σαν τον Φειδία και το Δάμωνα,να είσαι!

Κι έτσι θ’αφήνεις, το άρωμα Σου, πίσω Σου,Δυνατά θα το Αφήνεις!

ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ

Εδώ χαλαρώνουμε... γελάμε!

Ο Τοτός γυρίζει από το σχολείο στο σπίτι του κλαίγοντας.
- Τι έχεις; Γιατί κλαις; τον ρωτά η μητέρα του.
- Με χτύπησε ο δάσκαλος.
- Και γιατί σε χτύπησε;
- Να, γιατί απάντησα σε μια ερώτηση που κανείς άλλος δεν μπορούσε να απαντήσει.
- Τι; Και αντί να σου βάλει άριστα σε χτύπησε; Και ποια ήταν αυτή η ερώτηση;
- Ποιος έσπασε το τζάμι του σχολείου...!

Εδώ παίζουμε!