Ανδρομάχη

Ακόμα κι όταν φυτρώνει ένα αγριολούλουδο, η φύση όλη πανηγυρίζει.

Δευτέρα 24 Δεκεμβρίου 2012

Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ


Η ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΤΗ

Με την πολύτιμη συνεργασία της Φωνής του Νέστου και τον δικό μου εθελοντισμό, εγκαινιάζουμε σήμερα μία στήλη που απευθύνεται στα παιδιά, τη Γωνιά του Μαθητή.

Μικροί μου φίλοι,
Με λένε Ανδρομάχη.
Αυτό το μέρος της εφημερίδας, αυτή η γωνιά, είναι η δική σας γωνιά. Θα σας γράφω με πολλή αγάπη όλα όσα έχω στην καρδιά μου: ποιήματα, ρήσεις, συμβουλές, έτσι ώστε να αποκτήσετε μια ισχυρή πανοπλία και να γίνετε οι καλοί πολεμιστές της ζωής.
Εσείς, αν θέλετε, θα μου απαντάτε για ό,τι σας απασχολεί στο e-mail μου:
Όλα αυτά θα αναρτώνται και στο προσωπικό μου blog:
Μπορείτε να με ρωτάτε για ό,τι σας απασχολεί, να μοιραστείτε μαζί μου μια καλή σας πράξη, κάτι θετικό που κάνατε ή κάτι που σας ενοχλεί, μια σκέψη σας ή ένα ποίημά σας. Εγώ θα περιμένω. Θα σας περιμένω, παιδιά μου.
Έτσι, θα δείτε πώς μέσα από μια εφημερίδα μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο πιο φωτεινό, πιο χαρούμενο, κόντρα σε ό,τι αρνητικό μας συμβαίνει.

Με αγάπη,

Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Σας αφιερώνω ένα ποίημα γραμμένο για τη μοναχοθυγατέρα μου. Σας το αφιερώνω, παιδιά μου, για να νιώσετε πόσο πολύ εμείς οι γονείς σάς αγαπάμε. Έτσι νιώθουν και οι δικοί σας γονείς για εσάς...


ΧΕΙΜΑΡΡΟΣ Η ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ...

Κόρη μου Μοναχοκόρη μου
Μονάκριβο παιδί μου Μοναχοπαίδι μου…..

Ψωμί μου Εφτάζυμο.
Φρέσκο κουλουράκι, μουστοκουλουράκι μου!!

Μονάκριβη μου κόρη Θυγατέρα μου.
Ζάχαρη, μέλι της ζωής μου. Λάδι μου εφτάγιανο!
Φραουλίτσα μου με πράσινο φυλλαράκι!


Χελιδονάκι μου ασπρόμαυρο, ανοιξιάτικο.
Σπουργιτάκι μου φθινοπωρινό καφετί παιχνιδιάρικο.
Παιδούλα μου!! Πεταλούδα μου. Ζουζουνίτσα μου.
Μελισσούλα μου, πασχαλίτσα μου, κόκκινη του Μαγιού.


Κόρη μου Μοναχοκόρη μου,
Ανοίγω την αγκαλιά μου, κύκλο στρογγυλό
στο κέντρο του κύκλου, Εσένα βάζω.
Ποιος από’ κει μπορεί να σε βγάλει;
Ποιος από’ κει θ’ απλώσει το χέρι να σε πικράνει;

Διαμάντι της ζωής μου Ανεκτίμητο. Μαργαριτάρι της θάλασσας μου πάνλευκο
Χρυσάφι και Λιβάνι Θυμιατό μου.
Παιδί μου ανεκτίμητο μου!

Πριγκηποπούλα μου! Χιονάτη μου και Σταχτοπούτα μου!
Ωραία κοιμωμένη μου. Τοσοδούλα μου. Πεντάμορφη μου!


roses_border



Μήλο της ζωής μου κατακόκκινο! Ρόδι του κήπου μου χιλιόσπορο







ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ
Στεφανάκι του Μάη πολύχρωμο!

Αυγή μου! Απομεσήμερο Εσπερινέ Μου!
Ήλιε Γεννήτορα μου!
Φεγγοβόλο Φεγγάρι μου!
Χιόνι μου απάτητο.
Όποια λέξη κι αν πέσει πάνω σου, δεν είναι ποτέ αρκετή να περιγράψει,
Αυτό που νιώθω, για Σένα

Χείμαρρος η αγάπη μου, μα μη σε πνίξει.
Τίποτα εύχομαι να μην σου λείψει.
Όσες φορές κι αν με φώναξες ήμουν κοντά σου
σαν την προστάτιδα την Παναγιά σου μ’ άγρυπνο μάτι.

Η μαμά σου
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ


Εδώ σκεφτόμαστε...
Φύλλα κρατάει, μα δέντρο δεν είναι.
Τη σκέψη μετράει, κεφάλι δεν είναι.
Κι αν άψυχο είναι, συνήθως μιλάει,
γιατί στο κορμί του τα λόγια κρατάει.
Τι είναι;
ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου