ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ-ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΘΑΣΟΥ 2010

Αδελφοποίηση Εδώ και Τώρα,

σε μια εποχή που η Ελλάδα

χρειάζεται την Ενότητα

 

 

Η ποιήτρια

Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου

Τελετή Λήξης Φεστιβάλ Θάσου 2010 Πραγματοποιήθηκε στην Ποταμιά Θάσου, έξω από το Πολιτιστικό Κέντρο του Πολύγνωτου Βαγή, παρουσία του Δημάρχου, κ. Λευτέρη Μερέση, και Δημοτικών Συμβούλων, καθώς και πλήθους κόσμου, η Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ Θάσου 2010, υπό τη γενική επιμέλεια του Αντιπροέδρου ΔΕΠΟΤΑΘ, κ. Αναστάσιου Μπίλια, ενώ την εκδήλωση έντυσε μουσικά το Α’ ΚΑΠΗ Θάσου και η Μουσική Σχολή της κ. Πελαγίας Αναγνωστάκη. Τη λήξη του Φεστιβάλ Θάσου 2010 πραγματοποίησε με τον παρακάτω λόγο της η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου. Αρραβώνες δύο νησιών: Νίσυρος - Θάσος Θάσο! Φυλακτό απ’ του Θεού το στήθος ξεπετάχτηκες. Στην άκρη του Αιγαίου Ακουμπισμένη. Είμαστε πλούσιοι πολύ πλούσιοι. Δεν έχουμε ούτε ένα μέτρο γης δικό μας. Ολάκερη η Θάσος είναι το οικόπεδό μας. ΤΟ ΤΑΜΑ ΝΙΣΥΡΟΣ, του Ήλιου Αρραβωνιάρα, του Αλωνάρη η στερνοκόρη κι Αγαπημένη σαν  Μοναχοκόρη! Γέννημα Λάβας , της Ωραίας Ελλάδας! Των Δωδ/σων, μικρό νησί, στο κομπολόι τ’ ουρανού, χρυσή κλωστή!! Το Άγαν και το Θαυμαστόν! Ακριβό Άρωμα, σε μπουκάλι μικρόν! Αυτό εδώ είναι το νησί μας. Το κρατάμε μέσα στις χούφτες μας. Μέσα στις χούφτες μας το κρατάμε. Χρειάζεται επειγόντως να το δούμε σαν να ‘ταν η πρώτη φορά. Με περίσκεψη, θαυμασμό και δέος να το δούμε. Τα μνημεία του πολιτισμού του έντονα σε κάθε βήμα, μαρτυρούν το ένδοξο παρελθόν του τόπου και επιβεβαιώνουν την ευαισθησία του ντόπιου πληθυσμού, να διαφυλάξει την πολιτιστική του κληρονομιά. Δεν φτάνει όμως αυτό!! Χρειαζόμαστε κι άλλες τέτοιες βραδιές πολιτισμού όπου Λόγος, Χορός και Μουσική θα μετέχουν ισότιμα. Θερμά συγχαρητήρια σε όλους εσάς, στη μουσικό κ. Πελαγία Αναγνωστάκη, στο Α’ ΚΑΠΗ Θάσου, στο Δήμο Θάσου και στη ΔΕΠΟΤΑΘ, που με τον εθελοντισμό σας δημιουργείτε τέτοιες εκδηλώσεις. Πέρασε ένα ακόμα καλοκαίρι. Λήγει και κλείνει σαν το όστρακο το Φεστιβάλ της Θάσου, Σήμερα. Δεν ξέρω αν ήταν σκόπιμο ή τυχαίο που τόσο στην κατανυκτική έναρξη του Φεστιβάλ, η οποία πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του Μουσείου, αλλά και σήμερα, έχουμε από πάνω μας να μας κατασκοπεύει την Πανσέληνο. Ίσως πάλι και να ‘ταν απ’ τη Μοίρα, για να σας απαγγείλω τους Γάμους. ΓΑΜΟΙ Αλυσίδα πράσινη, πευκοβελόνες, πεύκα. Φλουρί Κωνσταντινάτο, η Πανσέληνος στη Θάσο μας κερνά καλοκαιριού κουφέτα. Φέρτα! Μμμ... Κουφέτα. Στο νήμα επάνω αυτής της ωραίας τελετής, κατέφθασα μόλις χθες βράδυ από τα Δωδεκάνησα όπου μαζί με την οικογένειά μου επισκέφθηκα ένα από τα πιο μικρά νησιά του Δωδεκανησιακού συμπλέγματος, τη γενέτειρα του πατέρα μου, τη Νίσυρο, ένα πολύ μικρό νησί μα πλούσιο σε φυσικό κάλλος, προικισμένο με μια πανάρχαια πολιτιστική κληρονομιά. Τα δυο νησιά μας μοιάζουν πολύ και στο χάρτη ως προς το σχήμα, αλλά και ως προς το βαθύτερο νόημα, μιας και οι δυο είμαστε Ακρίτες. Τι θα πει Ακρίτες; Ακρίτες θα πει μια χούφτα Άνθρωποι που κρατάν ετούτα εδώ τα χώματα Ελληνικά. Η Αγάπη μου και μόνο και για τα δυο νησιά με έκανε να προτείνω τόσο στο Δήμαρχό μας, κ. Λευτέρη Μερέση, όσο και στο Δήμαρχο Νισύρου, κ. Καρακωνσταντίνο, την Αδελφοποίηση Θάσου-Νισύρου, με στόχο την ανταλλαγή Πολιτιστικής Παράδοσης αλλά και στην πράξη την περαιτέρω ανάπτυξη την τουριστική. Κι όλα αυτά μέσα σε ένα κλίμα όπου η Ελλάδα χρειάζεται συνοχή, χρειάζεται Αδελφοποίηση. Η ιδέα της Αδελφοποίησης έχει κατατεθεί γραπτά εκ μέρους μου στο Δήμαρχο της Νισύρου, κ. Καρακωνσταντίνο, αλλά και προφορικά έχει αναγγελθεί από εμένα την ίδια ενώπιον 2.000 κατοίκων στο Μοναστήρι της Κυράς, στο θρησκευτικό κουρμπάνι. Οι αντιδράσεις υπήρξαν θετικές και εύχομαι το ευκταίο να γίνει και πρακτέο.  Να γίνει και στην πράξη ενοποίηση. Υπάρχουν, σαφώς, δυσκολίες λόγω της απόστασης, αλλά ετούτη εδώ είναι και η πρόκληση του ωραίου. Μακρυά η Νίσυρος, εμείς θα την τραβήξουμε κοντά με την αλυσίδα της Αγάπης, την αλυσίδα αυτή που όλα τα Ενώνει. Η ποιήτρια Ανδρομάχη Διαμαντοπούλου-Φιλιππίδου